Na te zijn afgestudeerd als fysiotherapeute wist ik dat ik door wilde studeren. Mijn nieuwsgierigheid en mijn passie om de mysteries van het menselijk lichaam te doorgronden waren zo sterk, dat het een studie moest worden waarbij de geneeskunst voorop stond. In mijn linkerhand had ik het inschrijfformulier voor de studie geneeskunde, in mijn rechterhand die van de opleiding Osteopathie. Tijdens mijn overpeinzingen pakte ik een anatomieboek uit de kast dat daar vijf jaar onaangeraakt had gestaan. De boekenlegger die er in zat was een pamflet dat ik ooit van een informatiebord op school had gehaald; een pamflet over Osteopathie.
Op dat pamflet werd uitgelegd hoe Osteopathie uitgaat van de filosofie dat het menselijk lichaam moet worden gezien als één geheel. Dat niet alleen gekeken moet worden naar bijvoorbeeld de knie of de rug, maar dat je iedere kwetsuur of afwijking moet zien in samenhang met de rest van het lichaam. De keuze welke studie het ging worden was in een seconde gemaakt.
Zes jaar later was ik één van de weinigen in Nederland die in het bezit was van het diploma ‘Master of Science in Osteopathie’.
Dat zou de basis blijken voor onze osteopathiepraktijk, waar we nu met een hoogwaardig team van professionals dagelijks tientallen mensen naar grote tevredenheid helpen met hun gezondheid.